Τα Μη Μεταφράσιμα Ημερολόγια: Η επιστροφή

Να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα μια και καλή. Οι Ισπανοί δεν είναι σέξι. Δεν ξέρω τι είδους παραμύθια σας διηγήθηκαν στο φροντιστήριο για να σας πείσουν να ξεκινήσετε ισπανικά, αλλά όλη η (οπτική και μόνο) εμπειρία μου με όλους του Ισπανούς Erasmus φοιτητές που έχω δει τον τελευταίο έναν χρόνο στο Germersheim αποδεικνύει μάλλον το αντίθετο. Γλυκούληδες ναι, cute ακόμη περισσότερο, αλλά σέξι σε καμία περίπτωση. Ώρα να καταρρίψουμε ένα ένα τα στερεότυπα μας.

Είναι άνοιξη, ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κελαηδούν, τα κουδούνια των ποδηλάτων κουδουνίζουν άλλοτε χαρωπά (γεια, τα κάνεις; Είχα καιρό να σε δω!) και άλλοτε εκνευρισμένα (κάνε στην άκρη να περάσω, έχω αργήσει για το μάθημα μου!), οι Γερμανοί βάζουν τα πέδιλα τους –χωρίς κάλτσες παρακαλώ- και ξαπλώνουν στο χορτάρι για να μαυρίσουν. Διόρθωση: κοκκινίσουν. Νομίζω η ιδιότητα του όμορφου, ομοιογενούς, φυσικού μαυρίσματος είναι ένα προνόμιο των μεσογειακών και πιο νότιων επιδερμίδων.

Η προαναφερθείσα ειδυλλιακή σκηνή λαμβάνει χώρα 3-4 μέρες την εβδομάδα (τα Σαββατοκύριακα για κάποιο μυστηριώδη και παράλληλα εντελώς ηλίθιο λόγο ο ουρανός συννεφιάζει και η θερμοκρασία παίρνει τον κατήφορο) σε μια μικρή, ήσυχη πόλη της Γερμανίας. Ναι, σωστά διαβάσατε της Γερμανίας. Γιατί και αυτοί οι βόρειοι λαοί έχουν δικαίωμα στην άνοιξη. Αν και εδώ ο Απρίλης είναι το αντίστοιχο του ελληνικού Μάρτη (και του ιταλικού, όπως πληροφορήθηκα πρόσφατα). „April, April, er macht was er will.“ Ο Απρίλης, ο Απρίλης κάνει πάντα του κεφαλιού του. Και τα κέφια του Απρίλη τα πληρώνουν οι φοιτητούληδες που όλη τη βδομάδα προσπαθούν να ξεκολλήσουν την ύπαρξη τους από το γρασίδι με τις μαργαρίτες, να μπουν για μάθημα και να αντισταθούν στον πειρασμό να περάσουν όλο το μάθημα κοιτώντας έξω από το παράθυρο και ονειροπολώντας. Και μόλις φτάνει το Σαββατοκύριακο αντί για μπάνιο στην κοντινότερη λίμνη, το πρόγραμμα έχει μπάνιο… από την βροχόπτωση.

Χορτάρι, καταπράσινα φυλλώματα δέντρων, ροζ και άσπρα λουλουδάκι παντού. Αν είστε αλλεργικοί στην γύρη καθίστε στα αυγά σας· μείνετε στην Αθήνα/ Θεσσαλονίκη/ Πάτρα/ τσιμεντένια πόλη της επιλογής σας, όπου οι μαργαρίτες είναι είδος προς εξαφάνιση. Όχι ότι εδώ έχουν μείνει πολλές, καθώς φροντίζω καθημερινά να μαδάω μερικές για να ξέρω αν μ’ αγαπούν και πόσο ζοφερό προδιαγράφεται το μέλλον μου.

Και κάτι ακόμα για ένα αισιόδοξο φινάλε: Έχει τύχει ποτέ να βγείτε από μάθημα τρισευτυχισμένοι (το τρία χρησιμοποιήθηκε ενδεικτικά καθώς και λόγω της ιδιότητας του ως μαγικός αριθμός), έτοιμοι να αγκαλιάσετε όποιον βρείτε μπροστά σας, να χαμογελάτε σε αγνώστους, να ανεμίζετε τα μαλλιά σας σαν να πρωταγωνιστούσατε σε διαφήμιση για conditioner για μαλλιά με όγκο και να στέλνετε καρδούλες θετικής ενέργειας προς όλες τις κατευθύνσεις; Ε, εγώ έτσι αισθανόμουν όταν βγήκα από το μάθημα ελληνογερμανικής μετάφρασης. Το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είναι καν μέσα στο πρόγραμμα μου, δεν μου δίνει κανένα πολυπόθητο ECTS, παρά μόνο την αγνή απόλαυση να μεταφράζω από τη μητρική μου στα γερμανικά. Τι το τόσο συγκλονιστικό έχει αυτό το μάθημα, θα μου πείτε. Πέρα από το γεγονός ότι είχα να ασχοληθώ με ελληνογερμανική μετάφραση πολύ πολύ καιρό (βλ. εποχές Κέρκυρας), βρίσκω υπέροχη την προσπάθεια ξένων (μέσα στο μάθημα είμαστε 2 ελληνίδες και 4 γερμανοι/ίδες) να μάθουν και να χρησιμοποιήσουν ενεργά (μεταφράζοντας) τα ελληνικά! Επίσης, μου αρέσει που η συνύπαρξη ελλήνων και ξένων στην ίδια τάξη βοηθάει τους δεύτερους να έρθουν λίγο πιο κοντά στην ελληνική κουλτούρα και νοοτροπία. Για παράδειγμα, τις προάλλες μου ζητήθηκε να εξηγήσω τι κάνουν οι Έλληνες στον ελεύθερο χρόνο τους και τι εννοούν με τη λέξη «έξοδος.»*  Αν το επόμενο θέμα είναι το ελληνικό καλοκαίρι, έχουμε υλικό να συζητάμε για ώρες!

Ναι, κάπως έτσι νιώθω βγαίνοντας από το μάθημα.

Bisus!

F.

*Το Παρασκευοσαββατόβραδο εννοείται!