Kookoobadi και Vintage Ιερά Μουστάκια

Kookoobadi ονομάζεται το κομμάτι που ακούω χωρίς σταματημό τις δύο τελευταίες μέρες.

Και είμαι σε φάση "μα γιατί να μην είμαι μύγα, να μπορώ να τα φοράω όλα ταυτόχρονα;"
Αγαπάμε vintage γυαλιά ηλίου -δείτε και παρακάτω- αν και χρειάζεται προσοχή κατά την επιλογή τους.

Μπόλικο περπάτημα στα στενά της Αθήνας (κέντρο πάντα!), ένας κεραυνοβόλος έρωτας από προηγούμενη δεκαετία και ένα συμπέρασμα περί vintage και αγάπης.

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στο Holy Mustache Show Room, Παλλάδος 21, Ψυρρή. Νομίζω ξεπέρασα τον εαυτό μου όταν ρώτησα τον ιδιοκτήτη του Holy Mustache αν μπορώ να βγάλω φωτογραφίες το χώρο για το ιστολόγιο μου. Σημειώνω πρόοδο όσον αφορά την ντροπαλοσύνη μου. Σύντομα θα αρχίσω να απαγγέλω και ποιήματα σε  εθνικές γιορτές και θα κάνω προπόσεις σε γάμους.


Από δεξιά: Η Ιάνθη με το νέο της απόκτημα ανά χείρας και χαμόγελο ευτυχίας, εγώ με τη φωτογραφική σαν καλή παπαράτσι και η Πηνελόπη σε φάση δοκιμής (φοράει τα πιο υπέροχα loafers που έχω δει αλλά δυστυχώς λόγω φωτισμού δεν βγήκαν καλά).

Ό,τι λάμπει... είναι vintage!

Ο κεντρικός χώρος. Λευκοί τοίχοι και μίνιμαλ επίπλωση για έμφαση στα πολύχρωμα second hand κομμάτια -από σκληροπυρηνικά δερμάτινα τζάκετ μέχρι μαγιό σε φλούο χρώματα.
Αργότερα στο Booze Cooperativa στάση για καφέ. Εδώ τα γυαλιά ηλίου της Ιάνθης και της Πηνελόπης (από Holy Mustache και αυτά).

Δεν ανέβασα φωτογραφία από το νέο μου απόκτημα αλλά φιλοδοξώ να σας το δείξω φορεμένο. Πρόκειται για μια πολύ κομψή pencil φούστα που παραπέμπει σε Mad Men –αν η σειρά γυριζόταν στην Αθήνα τις δεκαετίες 1960-70 με λιακάδα. Τη δοκίμασα λίγο από περιέργεια, λίγο για πλάκα, λίγο σε φάση «κάτσε να δούμε αν θα καταφέρω να χωρέσω εκεί μέσα». Και περιέργως εφάρμοζε καλά, οπότε μετά από λίγη ενθαρρυντική παρότρυνση από τις φίλες μου, τον ιδιοκτήτη και μια παρευρισκόμενη πελάτισσα αποφάσισα να την υιοθετήσω (και από τότε φαντασιώνομαι μελλοντικά συνολάκια).

Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν μπορούσα να μην εμβαθύνω λίγο στο θέμα και οδηγήθηκα στην ακόλουθη παρομοίωση: Ίσως –που θα έλεγε και ο Πορτοκάλογλου- η αναζήτηση για το άλλο μισό μοιάζει με τα ψώνια για vintage κομμάτια. Δεν ψάχνεις κάτι συγκεκριμένο, βλέπεις πολλά κομμάτια που δεν σε ενθουσιάζουν, άλλα που ενώ σου αρέσουν τελικά αποδεικνύονται ελαττωματικά ή δεν σου κάνουν καν, και τελικά ανακαλύπτεις ένα κομμάτι τυχαία. Ένα κομμάτι που ίσως να μην σου τράβηξε την προσοχή εξαρχής, ίσως να μην είναι καν του στιλ σου. Αλλά δες τι υπέροχα που εφαρμόζει!

Συμπέρασμα: Το vintage και οι άνθρωποι χρειάζονται μυαλό και μάτια ανοιχτά! ;)

F.

ΥΓ: Είναι επίσημο πια! Ο πωλητής για τον οποίο σας μίλησα εδώ, με χαιρετάει κάθε φορά που περνάω μπροστά από το μαγαζί. Δεν ξέρω αν με θυμάται ή αν απλά είναι το χόμπι του, αλλά έχει τόοοση πλάκα.

0 comments:

Post a Comment

Leave me a comment!

 

Meet The Blogger

Full-time daydreamer writing about fashion, love, food, traveling and beyond.