Η Λίζα και η κορνίζα

Ίσως να φανεί αστείο αυτό που θα πω, ίσως και λογικό. Κάποτε είχα μια φίλη, ας την πούμε Λίζα*. Η  Λίζα ήταν ένα από τα πιο χαρωπά άτομα που ξέρω, όμως κάθε φορά που άκουγε ένα συγκεκριμένο τραγούδι έβαζε τα κλάματα. Καθόταν στο πάτωμα, έκλαιγε με λυγμούς, σφούγγιζε τα δάκρυα της με τα μανίκια από το φούτερ της. Όταν συνέβαινε αυτό ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω για απαλύνω τη θλίψη της, απλά την αγκάλιαζα μέχρι να τελειώσει το τραγούδι ή την έπιανα από το χέρι και τρέχαμε χωρίς προορισμό. (Γιατροσόφι της καρδιάς και του μυαλού που ανακάλυψα μετά από αμέτρητες ώρες σε διάδρομο γυμναστηρίου. Παρατήρησα, δηλαδή, ότι όταν τρέχω το μόνο που σκέφτομαι είναι άλλοτε η προσπάθεια που καταβάλλω, άλλοτε η κόπωση του σώματος. Με λίγα λόγια, έτρεχα για να ξεχνιέμαι απ' όσα με προβλημάτιζαν. Κλείνει η παρένθεση.)

Η Λίζα έκλαιγε γιατί το τραγούδι αυτό της θύμιζε ένα αγαπημένο της πρόσωπο, ένα πρόσωπο που ήθελε αλλά ήξερε ότι δεν μπορούσαν να είναι μαζί. Είχε ζήσει μια σκηνή παρόμοια, αν όχι εντελώς πανομοιότυπη, με αυτή που περιέγραφε το κομμάτι και κάθε φορά που άκουγε το ρεφρέν ήταν σαν να τη ζούσε ξανά και ξανά. Και αυτό την πόναγε.

Εικάζω ότι παρόμοιες εμπειρίες έχουμε λίγο-πολύ όλοι μας. Τι συμβαίνει, όμως, όταν πολλά, αμέτρητα κομμάτια μουσικής σου θυμίζουν έναν συγκεκριμένο άνθρωπο; Αν ολόκληρο το playlist μιας περιόδου της ζωής σου παραπέμπει σ' εκείνον και μόνο; Και αν, σε αντίθεση με την περίπτωση της Λίζας, δεν περιγράφουν σκηνές που έχεις ζήσει, απλά υπήρξαν το soundtrack μιας σύντομης, χαρούμενης εποχής; Αν θέλεις να γυρίσεις σε αυτό το άτομο και να του εκμυστηρευτείς ότι... ξέρεις κάτι; ακούω τη μουσική μου, τη μουσική που αγαπώ και μου θυμίζει εσένα. Θέλω να ακούω τα τραγούδια που μου έμαθες χωρίς να μελαγχολώ, χωρίς να σε σκέφτομαι. Ίσως να φταίει το ότι θα 'θελα να τα ακούμε ακόμη μαζί, ίσως και να φοβάμαι μη βεβηλώσεις με την παρουσία σου και άλλα τραγούδια, τα οποία τα θέλω λευκά, συναισθηματικά κενά, άδεια... Για να τα χρωματίσει με τη σειρά του κάποιος άλλος.

F.

 * Γιατί πάντα το όνομα Λίζα μου θυμίζει αυτό;