Παίζοντας Με Τη Φωτιά

Το είπε ο Κωνσταντινος (Αργυρός) "παίζεις με τα μάτια και γίνομαι κομμάτια", το είπε ο Γιάννης (ο Βαρδής) "παίζεις με χαρτιά κρυμμένα και μου τη σπας", το είπε και η -αχεμ..- Τζούλια "για χαλάρωσε για λίγο γιατί πια δεν παλεύεσαι'. Όντας σε μια σχέση πως καταλαβαίνεις ότι πρέπει να σταματήσεις να παιζεις -θα εξηγήσω σε λίγο με ποια έννοια- γιατί έχεις ξεπεράσει τα όρια του άλλου μισού σου;

Και για να γίνω πιο σαφής: Κοπέλα συναντάει αγόρι, συνάντηση κορυφής και πεπρωμένου,σπίθες, πυροτεχνήματα,σχέση(ναι,όλα τα παραμύθια έχουν τη ίδια τραγική κατάληξη).Και τότε αρχίζουν τα "παιχνίδια" από μέρους της: Τον στήνει,του κάνει ανάκριση μέσω τηλεφώνου -να'ναι καλά τα 1200 λεπτά ομιλίας της What's Up- σχετικά με το πού,το πώς,το πότε,το γιατί και κυρίως το με ποιους. Χώρια οι ψεύτικες σκηνές ζηλοτυπίας που καταλήγουν σε εκείνο το τόσο χαριτωμένο όσο και εκνευριστικό "καλέ,πλάκα σου κάνω".

Είναι κλινικά αποδεδειγμένο ότι όταν κάποιος -ή και κάποια,καθώς τα σχεσικά τσαλίμια και οι χαριτωμενιές αυτού του είδους δεν είναι γνώρισμα μόνο της γυναικείας συμπεριφοράς- είναι ερωτευμένος/η συγχωρεί και ανέχεται πιο εύκολα αυτού του στυλ τα τερτίπια* από τον άλλο Και ειδικά στην περίπτωση που έχει προηγηθεί ανελέητο ανθρωποκυνηγητό,αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Στην περίπτωση των φρεσκο-αγαπημένων ο ένας από τους δύο ανέχεται τις ψευτοζήλιες και τα παιχνίδια του άλλου γιατί -ίσως- ελπίζει ότι με την πάροδο του χρόνου θα βαρεθεί και θα σταματήσει. Στην περίπτωση των παλαιο-ζευγαρωμένων αυτό συμβαίνει γιατί καθώς η σχέση μετράει μήνες ή και χρόνια πίσω της,το έτερον ήμισυ έχει συνηθίσει και αποδεχτεί αυτή την κατάσταση ή έχει πο καιρού συνειδητοποιήσει ότι όντως πρόκειται περί αστεισμών που σκοπό έχουν να του τραβήξουν την προσοχή.

Γιατί όμως να πηγαίνει κανείς γυρεύοντας;Όποιος παίζει με τη φωτιά στο τέλος καίγεται. Και το χειρότερο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι ο "καμένος" μετά το σημείο του χωρισμού δεν έχει συνείδηση της επίδρασης της συμπεριφοράς του στην τελική έκβαση της σχέσης του.

Οι σχέσεις είναι σαν την μαγειρική. Σε κάθε σχέση υπάρχουν αναλογίες και ισορροπίες που καθένας οφείλει να τηρεί. Η προσπάθεια να προσθέσεις λίγο "αλατοπίπερο" παραπάνω μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα. Καλά και τα παιχνίδια,αλλά πρέπει να υπάρχει επίγνωση του που σταματάνε αυτά και που αρχίζει κυριολεκτικά το πρήξιμο.Και όταν κάποιος κάνει μια σχέση για να περάσει καλά δεν είναι διατεθειμένος να ανέχεται τέτοιου είδους συμπεριφορές επ'αόριστον.

Γι'αυτο καλό θα ήταν να μην παίζουμε χωρίς περιορισμούς.Καταντάει κουραστικό και συναισθηματικά ανώριμο.Μια σοβαρή** συμπεριφορά δέίχνει ειλικρινές ενδιαφέρον για τη σχέση και σεβασμό προς τον άλλο.

F.

*Νομίζω ότι στην προσπάθεια μου να μην επαναλαμβάνω επανειλημμενα τη λέξη παιχνίδια υπερβαίνει τις γλωσσικές μου ικανότητες.

**Για να ορίσουμε τη σοβαρότητα θα βάλουμε στο μηδέν την Ελένη Βλαχάκη και στο 10 τον Κωνσταντινο Κατακουζηνο.Προτείνω να αρκεστούμε σε ένα μετριοπαθές 5.Δεν είναι ότι μας πήραν τα χρόνια και πρέπει να σοβαρευτούμε και τελείως....