Σκέψεις Του Αέρα Περί Συναισθηματικού Βολέματος

Και ναι, η πρώτη μου ανάρτηση ολοκληρωτικά και αποκλειστικά στα ελληνικά. Αν και η Πέμπτη είναι συνήθως η μέρα που σκέφτομαι -μεγάλο λολ σε μένα και μόνο που το είπα, δες Thoughtful Thursday, επειδή η χθεσινή μέρα ήταν μάλλον πυρετώδης -Fashion's Night Out Αθήνα,κανείς;- αφήνοντας μου μηδενικό χρόνο για ρέμβασμα και αμπελοφιλοσοφίες παντός θέματος θα δημοσιεύσω σήμερα μερικές σκέψεις που με προβληματίζουν σήμερα και τον τελευταίο καιρό γενικά.

Αν δεν συναντησές δυσκολίες στο να διαβάσεις την πρώτη παράγραφο πιθανότατα ζούμε στην ίδια χώρα και άρα γνωρίζουμε μια από τις ανώτερες ιεραρχικά αξίες που δίεπουν και καθορίζουν τον τρόπο σκέψης -και δράσης- ,το βόλεμα. (Προτού αρχίσεις να με βρίζεις από μέσα σου συγκρατήσου, το "άρθρο" σκοπεύει να πάρει εντελώς άλλη ροπή.)

Το βόλεμα εξισώνεται κατα κάποιο τρόπο με τη ρουτίνα και τη συνήθεια, την ασφάλεια και την τάξη. Όλα μπαίνουν σε μια σειρά, δεν χρειάζεται να προσπαθούμε και να ανησυχούμε. Σου επιτρέπεται να ανησυχείς και να "ψάχνεσαι" όσο δεν είσαι βολεμένος.

Και θα περάσω από το στερεότυπο -το κοινώς γνωστό ως αμερικανικό όνειρο- καλή δουλειά, στοργικός/η σύζυγος, ευρύχωρο σπίτι και καλοαναθρεμένα παιδάκια στην συναισθηματική ασφάλεια. Όχι, δεν υπάρχει ασφάλεια συναισθημάτων - σε περίπτωση που μας ραγίσουν την καρδιά δεν δικαιούμαστε αποζημίωση.

Μιλάω για ενός άλλου είδους ασφάλεια, αυτή που επιζήτουν τα άτομα τα οποία παραμένουν ή επιστρέφουν σε μία σχέση επειδή φοβούνται ή απλώς βαριούνται να επζητήσουν κάτι καλύτερο ή έστω διαφορετικό. Γιατί όμως εμείς ,τα ανθρώπινα όντα, επιστρέφουμε σε αυτό που αποκαλώ "ραγισμένες αγκαλιές" ; Σε αυτον/η που μας αγάπησε μεν και δίπλα του ζήσαμε μοναδικές στιγμές απείρου κάλλους, στη συνέχεια δε μας κήρυξε ψυχολογικό πόλεμο και βάλθηκε να μας δείξει τη "σκοτεινή πλευρά" του;

Η απάντηση είναι μάλλον απλή αν κανείς σκεφτεί δύο πράγματα που ήδη ανέφερα, την ασφάλεια και την ρουτίνα. Η πρώτη είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας γιατί η μετάβαση από την In Relationship κατάσταση σε μια Single φάση μπορεί να αποδειχτεί πιο δύσκολο έργο και από την καταμέτρηση των χρωμάτων που έβαψε τα μαλλιά της η Λίλα στις δύο μόνο πρώτες σεζόν της ομώνυμης σειράς. Ο/Η φρεσκοχωρισμένος/η αισθάνεται σαν να βρέθηκε από τη σιγουριά και τη νηνεμία της παιδικής πισίνας στην θαλασσοταραχή του Κρητικού (βλ. Ο Κρητικός, Δ. Σολωμός, απόσπασμα 1(18) γιατί στο σχολείο ήμουν και πολύ φυτό) περιτριγυρισμένος από καρχαρίες. Μια τέτοια θέαση της single ζωης ειναι -κατα την άποψη μου- μάλλον λανθασμένη γιατί η "μοναχική" ζωη πριν ή μετά από μια σχέση μπορεί να είναι αφενός ....εμμ,μοναχική ή να κάνει το άτομο να πελαγώνει και μόνο στη σκέψη της, έχει όμως ασύγκριτες χάρες καθώς μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και ενθουσιώδης.

Η δεύτερη, η ρουτίνα, είναι και αυτή κατά κάποιο τρόπο κατανοητή. Γιατί κανείς δεν γελάει έτσι με τα αστεία του. Γιατί μόνο αυτό το άτομο έχει ταυτίσει με ένα συγκεκριμένο μέρος/τραγούδι/ συνήθεια. Γιατί κατά βάθος απλά βαριέται να ψάξει. Γιατί δεν θέλει να ξαναπεράσει τα χαρακτηριστικά στάδια μιας νέας σχέσης:
  • αναζήτηση (εντάξει αυτό προηγείται μίας σχέσης),
  • γνωριμία -γιατί αν δεν παίξει τις 10 ερωτήσεις πρώτα πώς μπορεί να είναι σιγουρος/η ότι η νεα σχέση του δεν είναι α) ψυχοπαθής, β)στο ίδιο μήκος κύματος με εκείνον/η, ή γ)η αδελφή ψυχή του;
  • συναναστροφές με φιλούς της νέας του/της σχέσηςκαι -μπρρρρ- τους νεους του/της "γονείς" και οι πρώτες κοινές εμφανίσεις
Για να μην αναφερθώ στην τυπική συνήθεια ανδρών/γυναικών να καταβάλουν υπερ-προσπάθεια σε όλους τους τομείς ώστε να καμουφλάρουν τα ελαττώματα τους και να δώσουν την εντύπωση του τέλειου άλλου μισού -μιλάμε πάντα για τα πρώτα στάδια μιας σχέσης όπου συμπεριφορές τέτοιου τύπου κρίνονται απαραίτητες για να κερδίσεις τον άλλο. Ο/η πρώην έχει συνηθίσει να σε βλέπει αξύριστο, χωρίς μέικ-απ, με τις πυτζάμες, την ώρα που κάνεις μάσκα προσώπου ή πρωί μετά από το χειρότερο μεθύσι. Χαλαρά ,όπως λένε και στο χωριό μου.

Εντάξει, τώρα που δικαιολόγησα (αν)επαρκώς την αντίθετη θέση θα θέσω την αιώνια απορία μου: Γιατί όταν κυκλοφορούν τόσα τραγανά μπισκοτάκια και λαχταριστά τσιζ-κέικ εκεί έξω εσύ -καλά,όχι εσύ, ο/η οποιοσδήποτε "βολεμένος" επιμένεις στο μπαγιάτικο μάφιν σου;Γιατί;

Βγες έξω,χόρεψε,κέρασε Β52 και φλέρταρε με αγνώστους τώρα!

Περίμενω εναγωνιωδώς τις απόψεις σας.

F.


Sorry this post is only in Greek! New post coming soon,so stay tuned!






0 comments:

Post a Comment

Leave me a comment!

 

Meet The Blogger

Full-time daydreamer writing about fashion, love, food, traveling and beyond.